İstanbul Beykoz’da yaşayan Yakup Gürkan ve kızı Elif Çakır, evlerinin bahçesine düşen ve "Şanslı" ismini verdikleri kargayı 3 yıldır elleriyle besliyorlar. Sokağa çıkma kısıtlamasından dolayı Beykoz Belediyesinden yardım isteyen Elif Çakır, alınan izin belgesinin ardından babası ve Beykoz Belediyesi ekipleriyle birlikte “Şanslı”yı besledi.
Beykoz’da görenlerin içini ısıtan bir hayvanseverlik örneği yaşandı. 3 yıl önce evin bahçesinde buldukları kargayı alarak evlerinde ve iş yerinde bakmaya başlayan Yakup Gürkan ve kızı Elif Çakır, “Şanslı” ismini verdikleri kargayı 3 yıldır elleriyle besliyorlar. Elif Çakır ile Şanslı’nın arasındaki dostluk hikayesi ise filmleri aratmıyor. 3 ay gibi kısa bir zamanda ailenin bir parçası haline gelen ve 3,5 ay sonunda uçmaya başlayan Şanslı kaybolduğunda Elif Çakır ve ailesi, kargayı aylar sonra Beykoz Çayırı’nda bulunca büyük sevinç yaşadıklarını dile getirdi. Kaybolduğu zaman zarfında kendisine bir eş bularak ailenin nüfusunu genişleten Şanslı’yı o günden bu yana Elif Çakır yaz kış demeden her gün Beykoz Çayırı’na gelerek besliyor. Elif Çakır’ı gören Şanslı uçarak omzuna konuyor, kafasına atlıyor, onunla oyunlar oynayarak elinden yiyecek yiyor.
Korona virüsüne karşı alınan önlemler kapsamında uygulanan sokağa çıkma kısıtlamasından dolayı “Şanslı”nın yanına gelemeyen Elif Çakır, Beykoz Belediyesinden yardım talebinde bulundu. Beykoz Kaymakamlığı tarafından çıkarılan özel izinle Beykoz Belediyesi Veteriner ekipleri tarafından kısıtlama günlerinde evinden alınan Elif Çakır ve babası, “Şanslı” ve arkadaşlarını beslemeye geliyorlar.

"O benim yaşama sevincim"
Şanslı isimli kargayı çocuğu gibi büyüttüğünü belirten Elif Çakır, “Aslında ben kargaları sevmeyen bir insandım. Kargaların nasıl olduğunu bilmiyordum. Babamın sayesinde Şanslı’yı tanıdım. Bir Ramazan günü bir karga düştü bahçemize, alalım kafese koyalım dedik. Şanslı’ya 3 buçuk ay iş yerimizde baktık. Bu kısa sürede onunla aramızdaki ilişki bir evlat ilişkisi oldu. Ben onun annesi gibi oldum. Ben bir ay sonrasında memlekete gitmek zorunda kaldım. Bu memlekete gidip geldiğimde onun beni gördüğündeki halini görseniz bir anne ile çocuğun kavuşması gibiydi. Bu dostluğun tek tarifi o benim için her şey, dünyam, hayatım, benim mutluluğum, o benim yaşama sevincim. Evladım olmadığı için onu evlat gibi bağrıma bastım” şeklinde konuştu.
Beykoz Belediyesi ekiplerine teşekkür eden Çakır, “Her gün gündüz 14.00 ile 16.00 arası buraya geliyoruz. Yemeklerini alıyoruz ve beslemesini yapıyoruz. Geldiğimde hemen koluma ve kafama konarak yemeklerini yiyor, oyunlarımızı oynuyoruz, daha sonra tekrar doğaya gidiyor ve orada yaşıyor. Sokağa çıkma kısıtlamasında da onu yalnız bırakmayarak Beykoz Belediyesi ekipleri ile geliyoruz. Beykoz Belediyesine bu denli yardımcı oldukları için çok teşekkür ediyorum” diye konuştu.
Şanslı’nın sadık dostlarıyla ev halleri cep telefonu kameralarına da yansıdı.