Babam da o astsubaylardan biriydi. Gençliğini, en verimli yıllarını vatan savunmasına adamış, sayısız göreve koşturmuş bir kahramandı. Ancak emeklilikle birlikte beklediği maddi rahatlama, ne yazık ki hiçbir zaman tam olarak gelmedi. Hakkı olan tazminatlar ödenmediği için, ne kendi yaşamında ne de ailesinin geleceğinde hak ettiği refaha ulaşabildi. Bu durum, sadece babamın değil, benzer durumda olan binlerce emekli astsubayın yaşadığı ortak bir mağduriyettir.
Astsubaylar, Türk Silahlı Kuvvetleri'nin belkemiğidir. Rütbelerin gerektirdiği sorumlulukları titizlikle yerine getirir, en zorlu koşullarda bile görev aşkıyla çalışırlar. Yıllarca yıpratıcı mesleki şartlar altında görev yapmış, ailelerinden ve sevdiklerinden uzakta, çoğu zaman hayatlarını hiçe sayarak bu ülkeye hizmet etmişlerdir. Emekli olduklarında ise, bu fedakarlıklarının karşılığını tam olarak alamamak, büyük bir hayal kırıklığı ve haksızlık duygusu yaratmaktadır.
Devletin, kendi kademelerinde görev yapmış, canını dişine takmış personeline karşı bu denli duyarsız kalması kabul edilemez. Bu tazminatlar, bir lütuf değil, yılların emeğinin ve yıpranmışlığının yasal karşılığıdır. Yıllardır süregelen bu mağduriyetin bir an önce giderilmesi, adaletin tecelli etmesi elzemdir. Bu konu, sadece bir mali mesele değil, aynı zamanda devlete güven ve vefa borcu meselesidir.
Emekli astsubaylar ve aileleri, bu haklı taleplerinin nihayet duyulmasını ve gereğinin yapılmasını bekliyor. Onların haklarını teslim etmek, sadece onlara değil, bu ülkeye hizmet eden herkese karşı gösterilecek bir vefa örneği olacaktır. Umarım bu adalet arayışı, çok geç olmadan son bulur ve emekli astsubaylarımızın yüzü hak ettikleri tebessümle güler.